кальцы́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. кальцы́т
Р. кальцы́ту
Д. кальцы́ту
В. кальцы́т
Т. кальцы́там
М. кальцы́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кальцы́т, -ту м., мин. кальци́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кальцы́т, ‑у, ДМ ‑цыце, м.

Мінерал, састаўная частка вапняку, мармуру і інш.; вапнавы шпат.

[Ад лац. calx, calcis — вапна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кальци́т мин. кальцы́т, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)