кало́ідны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
кало́ідны |
кало́ідная |
кало́іднае |
кало́ідныя |
| Р. |
кало́іднага |
кало́іднай
кало́іднае |
кало́іднага |
кало́ідных |
| Д. |
кало́іднаму |
кало́іднай |
кало́іднаму |
кало́ідным |
| В. |
кало́ідны (неадуш.)
кало́іднага (адуш.) |
кало́ідную |
кало́іднае |
кало́ідныя (неадуш.)
кало́ідных (адуш.) |
| Т. |
кало́ідным |
кало́іднай
кало́іднаю |
кало́ідным |
кало́іднымі |
| М. |
кало́ідным |
кало́іднай |
кало́ідным |
кало́ідных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
міцэ́ла, ‑ы, ж.
Спец.
1. Электрычна зараджаная калаідальная часцінка.
2. толькі мн. (міцэ́лы, ‑цэ́л і ‑цэ́лаў). Вельмі дробныя крышталічныя частачкі, з якіх складаюцца калоідныя рэчывы цела раслін і жывёл.
[Новалац. micella, ад лац. mica — крошка, крупінка.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)