Кало́нія

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Кало́нія
Р. Кало́ніі
Д. Кало́ніі
В. Кало́нію
Т. Кало́ніяй
Кало́ніяю
М. Кало́ніі

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кало́нія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кало́нія кало́ніі
Р. кало́ніі кало́ній
Д. кало́ніі кало́ніям
В. кало́нію кало́ніі
Т. кало́ніяй
кало́ніяю		 кало́ніямі
М. кало́ніі кало́ніях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кало́нія, -і, мн. -і, -ній, ж.

1. Краіна або тэрыторыя, якая знаходзіцца пад уладай замежнай дзяржавы (метраполіі), пазбаўленая палітычнай, эканамічнай і дзяржаўнай самастойнасці.

2. Паселішча выхадцаў, перасяленцаў з другой краіны, вобласці.

Нямецкія калоніі ў Расіі.

3. Згуртаванне землякоў, якія жывуць у чужой краіне, у чужым горадзе.

4. Месца жыхарства асоб, паселеных разам з той або іншай мэтай.

Дзіцячая працоўная к.

5. Сукупнасць арганізмаў, якія жывуць у злучэнні адзін з адным (спец.).

К. мікраарганізмаў.

К. каралаў.

|| прым. каланія́льны, -ая, -ае (да 1 і 5 знач.).

Каланіяльная палітыка.

Каланіяльныя водарасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кало́нія ж., в разн. знач. коло́ния;

англі́йская к. — англи́йская коло́ния;

папра́ўча-працо́ўная к. — исправи́тельно-трудова́я коло́ния;

~ніі гу́бак — биол. коло́нии гу́бок

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кало́нія, ‑і, ж.

1. Краіна, якая гвалтоўна захоплена і эксплуатуецца імперыялістычнай дзяржавай. Калоніі еўрапейскіх дзяржаў. □ Гітлераўскія драпежнікі ставілі за мэту ліквідаваць савецкі грамадскі і дзяржаўны лад, заняволіць і фізічна знішчыць насельніцтва, ператварыць нашу рэспубліку ў калонію германскіх капіталістаў і памешчыкаў. Залескі.

2. Паселішча выхадцаў, перасяленцаў з другой краіны, вобласці. Грэчаскія калоніі на чарнаморскім ўзбярэжжы. Нямецкія калоніі ў Расіі. // Згуртаванне землякоў у чужой краіне, у чужым горадзе. Руская калонія ў Капстанцінопалі.

3. Месца жыхарства асоб, паселеных разам з той або іншай мэтай — лячэбнай, выхаваўчай, працоўнай. Дзіцячая выхаваўчая калонія.

4. Сукупнасць арганізмаў, якія жывуць у злучэнні адзін з адным. Калонія водарасцей. Калонія каралаў. Калоніі мікробаў.

[Ад лац. colonia — пасяленне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каланія́льны гл. калонія.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

папра́ўча-працо́ўны, -ая, -ае.

Прызначаны для выпраўлення працай, у працэсе працы.

Папраўча-працоўная калонія.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

коло́ния​I кало́нія, -ніі ж.;

бы́вшая англи́йская коло́ния была́я англі́йская кало́нія.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

коло́ния​II

1. (поселение) кало́нія, -ніі ж.;

2. в разн. знач. кало́нія, -ніі ж.;

трудова́я воспита́тельная коло́ния працо́ўная выхава́ўчая кало́нія;

коло́ния кора́ллов биол. кало́нія кара́лаў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лепразо́рый, ‑я, м.

Лячэбная ўстанова для хворых на праказу; калонія пракажоных.

[Ад лац. leprosus — пракажоны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)