калекты́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. калекты́ўны калекты́ўная калекты́ўнае калекты́ўныя
Р. калекты́ўнага калекты́ўнай
калекты́ўнае		 калекты́ўнага калекты́ўных
Д. калекты́ўнаму калекты́ўнай калекты́ўнаму калекты́ўным
В. калекты́ўны (неадуш.)
калекты́ўнага (адуш.)		 калекты́ўную калекты́ўнае калекты́ўныя (неадуш.)
калекты́ўных (адуш.)
Т. калекты́ўным калекты́ўнай
калекты́ўнаю		 калекты́ўным калекты́ўнымі
М. калекты́ўным калекты́ўнай калекты́ўным калекты́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

калекты́ўны, -ая, -ае.

1. гл. калектыў.

2. Агульны, сумесны, які выконваецца калектывам.

Калектыўная гаспадарка.

Калектыўная праца.

3. Прызначаны для калектыву.

Калектыўнае забеспячэнне.

|| наз. калекты́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

калекты́ўны в разн. знач. коллекти́вный;

○ к. дагаво́р — коллекти́вный догово́р;

к. падра́д — коллекти́вный подря́д

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

калекты́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да калектыву, уласцівы яму; агульны, сумесны. Калектыўная гаспадарка. Калектыўнае жыццё. // Які ажыццяўляецца, выконваецца калектывам. Калектыўная праца. Калектыўнае кіраўніцтва. Калектыўны танец.

2. Прызначаны для калектыву. Калектыўнае забеспячэнне.

•••

Калектыўны дагавор гл. дагавор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калекты́ў, -ты́ву, мн. -ты́вы, -ты́ваў, м.

Група людзей, аб’яднаных агульнай работай, вучобай, агульнымі інтарэсамі.

Рабочы к.

К. інстытута.

|| прым. калекты́ўны, -ая, -ае.

К. сход.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

коллекти́вный калекты́ўны;

коллекти́вный догово́р калекты́ўны дагаво́р.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

агіта́тар, ‑а, м.

1. Той, хто вядзе агітацыю (у 1 знач.). Палітычны, камсамольскі, прафесійны агітатар.

2. Тое, пры дапамозе чаго вядзецца агітацыя. Газета — не толькі калектыўны прапагандыст і калектыўны агітатар, але таксама і калектыўны арганізатар. Ленін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калектыві́зм, -у, м.

Супольнасць, калектыўны пачатак як прынцып грамадскага жыцця і дзейнасці людзей, супрацьлеглы індывідуалізму.

Дух калектывізму.

|| прым. калектыві́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

калдагаво́р м. (калекты́ўны дагаво́р) колдогово́р (коллекти́вный догово́р)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

колдогово́р (коллекти́вный догово́р) калдагаво́р, -ру м. (калекты́ўны дагаво́р);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)