Verbum

анлайнавы слоўнік

каласава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каласава́нне ср.

1. колоше́ние;

2. обмоло́т коло́сьев (ячменя)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каласава́нне ¹, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. каласаваць ¹, каласавацца.

каласава́нне ², ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. каласаваць ².

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каласава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; незак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Выпускаць колас у працэсе росту (пра збожжавыя расліны).

Жыта каласуе.

2. Абмалочваць каласы (ячмень).

|| зак. вы́каласаваць, -суе (да 1 знач.).

|| наз. каласава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

калашэ́нне ср., см. каласава́нне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

колоше́ние каласава́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

калашэ́нне, ‑я, н.

Тое, што і каласаванне ¹. Калашэнне жыта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выкола́шивание каласава́нне, -ння ср.; (колоса) выплыва́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)