каланія́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да калоніі (у 1 знач.). Каланіяльныя народы. Каланіяльная экспансія. // Які з’яўляецца калоніяй. Каланіяльныя краіны. Каланіяльныя землі. // Звязаны з уладаннем калоніямі. Каланіяльная палітыка. Каланіяльная сістэма імперыялізму. Каланіяльны характар эканомікі. Каланіяльны прыгнёт. // Які мае калоніі. Каланіяльная дзяржава.

2. Які жыве калоніямі (у 4 знач.). Каланіяльныя паліпы. Каланіяльныя водарасці.

•••

Каланіяльныя войны гл. вайна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каланія́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каланія́льны каланія́льная каланія́льнае каланія́льныя
Р. каланія́льнага каланія́льнай
каланія́льнае		 каланія́льнага каланія́льных
Д. каланія́льнаму каланія́льнай каланія́льнаму каланія́льным
В. каланія́льны (неадуш.)
каланія́льнага (адуш.)		 каланія́льную каланія́льнае каланія́льныя (неадуш.)
каланія́льных (адуш.)
Т. каланія́льным каланія́льнай
каланія́льнаю		 каланія́льным каланія́льнымі
М. каланія́льным каланія́льнай каланія́льным каланія́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

імпе́рыя, ‑і, ж.

1. Манархічная дзяржава на чале з імператарам. Расійская імперыя. Імперыя Карла Вялікага.

2. Буйная імперыялістычная каланіяльная дзяржава. Брытанская імперыя.

[Ад лац. imperium — улада, дзяржава.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нацыяна́льна-каланія́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нацыяна́льна-каланія́льны нацыяна́льна-каланія́льная нацыяна́льна-каланія́льнае нацыяна́льна-каланія́льныя
Р. нацыяна́льна-каланія́льнага нацыяна́льна-каланія́льнай
нацыяна́льна-каланія́льнае		 нацыяна́льна-каланія́льнага нацыяна́льна-каланія́льных
Д. нацыяна́льна-каланія́льнаму нацыяна́льна-каланія́льнай нацыяна́льна-каланія́льнаму нацыяна́льна-каланія́льным
В. нацыяна́льна-каланія́льны (неадуш.)
нацыяна́льна-каланія́льнага (адуш.)		 нацыяна́льна-каланія́льную нацыяна́льна-каланія́льнае нацыяна́льна-каланія́льныя (неадуш.)
нацыяна́льна-каланія́льных (адуш.)
Т. нацыяна́льна-каланія́льным нацыяна́льна-каланія́льнай
нацыяна́льна-каланія́льнаю		 нацыяна́льна-каланія́льным нацыяна́льна-каланія́льнымі
М. нацыяна́льна-каланія́льным нацыяна́льна-каланія́льнай нацыяна́льна-каланія́льным нацыяна́льна-каланія́льных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кало́нія, -і, мн. -і, -ній, ж.

1. Краіна або тэрыторыя, якая знаходзіцца пад уладай замежнай дзяржавы (метраполіі), пазбаўленая палітычнай, эканамічнай і дзяржаўнай самастойнасці.

2. Паселішча выхадцаў, перасяленцаў з другой краіны, вобласці.

Нямецкія калоніі ў Расіі.

3. Згуртаванне землякоў, якія жывуць у чужой краіне, у чужым горадзе.

4. Месца жыхарства асоб, паселеных разам з той або іншай мэтай.

Дзіцячая працоўная к.

5. Сукупнасць арганізмаў, якія жывуць у злучэнні адзін з адным (спец.).

К. мікраарганізмаў.

К. каралаў.

|| прым. каланія́льны, -ая, -ае (да 1 і 5 знач.).

Каланіяльная палітыка.

Каланіяльныя водарасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)