калано́к, -нка́, мн. -нкі́, -нко́ў, м.

Драпежны пушны звярок сямейства куніцавых, а таксама яго футра.

|| прым. каланко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

калано́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. калано́к каланкі́
Р. каланка́ каланко́ў
Д. каланку́ каланка́м
В. каланка́ каланко́ў
Т. каланко́м каланка́мі
М. каланку́ каланка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

калано́к, -нка́ м., зоол. колоно́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

калано́к, ‑нка, м.

Пушны драпежны звярок сямейства куніцавых; водзіцца ў Азіі і Усходняй Еўропе. // Футра гэтага звярка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

колоно́к зоол. калано́к, -нка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)