кала́ндр

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кала́ндр кала́ндры
Р. кала́ндра кала́ндраў
Д. кала́ндру кала́ндрам
В. кала́ндр кала́ндры
Т. кала́ндрам кала́ндрамі
М. кала́ндры кала́ндрах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кала́ндр м., тех. кала́ндр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кала́ндр техн. кала́ндр, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кала́ндр, ‑а, м.

Машына, што складаецца з сістэмы валоў, паміж якімі прапускаецца тканіна, папера або гума, каб надаць ім гладкасць, глянцавітасць ці атрымаць лісты, пласціны.

[Фр. calandre.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каландро́ўшчык, ‑а, м.

Рабочы, які абслугоўвае каландр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)