кала́ндр

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кала́ндр кала́ндры
Р. кала́ндра кала́ндраў
Д. кала́ндру кала́ндрам
В. кала́ндр кала́ндры
Т. кала́ндрам кала́ндрамі
М. кала́ндры кала́ндрах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кала́ндр м., тех. кала́ндр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кала́ндр техн. кала́ндр, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кала́ндр, ‑а, м.

Машына, што складаецца з сістэмы валоў, паміж якімі прапускаецца тканіна, папера або гума, каб надаць ім гладкасць, глянцавітасць ці атрымаць лісты, пласціны.

[Фр. calandre.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Каландр 1/99; 5/242, 280; 8/90

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

каландр

т. 7, с. 450

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кала́ндр

(фр. calandre)

прэс для надання тканіне, паперы, гуме гладкасці, глянцавітасці або нанясення на іх цісненнем малюнкаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

каландро́ўшчык, ‑а, м.

Рабочы, які абслугоўвае каландр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kalander

м. тэх. каландр

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

гле́зер

(англ. glazer)

тое, што і каландр.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)