калава́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. калава́ты калава́тая калава́тае калава́тыя
Р. калава́тага калава́тай
калава́тае		 калава́тага калава́тых
Д. калава́таму калава́тай калава́таму калава́тым
В. калава́ты (неадуш.)
калава́тага (адуш.)		 калава́тую калава́тае калава́тыя (неадуш.)
калава́тых (адуш.)
Т. калава́тым калава́тай
калава́таю		 калава́тым калава́тымі
М. калава́тым калава́тай калава́тым калава́тых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Скалаваце́ць ‘змерзнуць; аканапаць’ (Сцяшк., Сл. ПЗБ). Да скале́ць ‘тс’ з пашырэннем асновы, гл. калець; зыходнае калава́ты ‘цвёрды, як кол’, адкуль калава́цець ‘рабіцца цвёрда-пругкім, нягнуткім’ (ашм., Стан.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)