кайма́
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кайма́ |
ко́ймы
каймы́ |
| Р. |
каймы́ |
ко́ймаў |
| Д. |
кайме́ |
ко́ймам |
| В. |
кайму́ |
ко́ймы |
| Т. |
каймо́й
каймо́ю |
ко́ймамі |
| М. |
кайме́ |
ко́ймах |
Крыніцы:
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
кайма́ ж.
1. шляк, род. шляка́ м., шлячо́к, -чка́ м., беражо́к, -жка́ м.; (обшивка) аблямо́ўка, -кі ж., лямо́ўка, -кі ж.;
2. перен. аблямо́ўка, -кі ж.; (полоса) паласа́, -сы́ ж., разг. пало́са, -сы ж.;
3. горн. прасло́ек, род. прасло́йка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кайма́, ‑ы́; мн. ко́ймы (з ліч. 2, 3, 4 каймы́), ко́ймаў; ж.
Разм. Паласа. Ад.. палеткаў паляну аддзяляла толькі вузкая кайма маладога асінніку, што рос на схіле ўзгорка. М. Ткачоў.
[Цюрк.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Кайма́ ’паласа’ (ТСБМ): «…вузкая кайма маладога асінніку…» Значэнне яўна другаснае, аднак цяжка вытлумачыць, што тут — русізм або мясцовы перанос ад кайма ’шляк, край’ (Бяльк.). Геаграфія не вельмі паказальная, аднак дазваляе думаць пра запазычанне з рус. літар. мовы. У рус. адзначаецца з XVI ст., запазычана з цюрк. моў (параўн. тур. kajma ’строчка, вышыўка, шляк’). Цюрк. слова ўтворана ад дзеяслоўнай асновы kaj‑, kajmak ’аблямоўваць’, гл. Бернекер, 1, 469.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
каёмка, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.
Памянш. да кайма; вузкая кайма. Вока Алеся ледзь заўважыла супроцьлеглы бераг з сіняй каёмкай сасновага лесу. Броўка. Калі набягае хваля, зграбныя птушкі спрытна адскокваюць ад каёмкі белай пены. В. Вольскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аблямо́ўка ж. (то, чем обшито) оторо́чка, обши́вка, кайма́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шляк, род. шляка́ м. кайма́ ж.; обво́д; (кружевная оборка) подзо́р
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шлячо́к, -чка́ м. кайма́ ж., каёмка ж.; (кружевная оборка) подзо́р
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Ко́ймачка ’шлячок’ (Мат. Гом.). Гл. кайма.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)