ка́зачніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ка́зачніца ка́зачніцы
Р. ка́зачніцы ка́зачніц
Д. ка́зачніцы ка́зачніцам
В. ка́зачніцу ка́зачніц
Т. ка́зачніцай
ка́зачніцаю		 ка́зачніцамі
М. ка́зачніцы ка́зачніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ка́зачніца ж. ска́зочница; скази́тельница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ка́зачніца, ‑ы, ж.

Жан. да казачнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́зачнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Складальнік або расказчык казак (у 1 знач.).

|| ж. ка́зачніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скази́тельница ка́зачніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ска́зочница ка́зачніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)