кагана́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кагана́т |
кагана́ты |
| Р. |
кагана́та |
кагана́таў |
| Д. |
кагана́ту |
кагана́там |
| В. |
кагана́т |
кагана́ты |
| Т. |
кагана́там |
кагана́тамі |
| М. |
кагана́це |
кагана́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
кагана́т м., ист. кагана́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кагана́т, ‑а, М ‑наце, м.
Гіст. Дзяржава, правадыр якой меў тытул кагана. Цюркскі каганат. Хазарскі каганат.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хаза́рскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да хазараў. Хазарскі каганат.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)