кавалье́р
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кавалье́р |
кавалье́ры |
| Р. |
кавалье́ра |
кавалье́раў |
| Д. |
кавалье́ру |
кавалье́рам |
| В. |
кавалье́р |
кавалье́ры |
| Т. |
кавалье́рам |
кавалье́рамі |
| М. |
кавалье́ры |
кавалье́рах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
кавалье́р техн. кавалье́р, -ра м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кавалье́р, ‑а, м.
Насып уздоўж дарогі, канала або канавы.
[Фр. cavalier.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)