кабіне́тны, -ая, -ае.
1. гл. кабінет.
2. Адарваны ад жыцця, не звязаны з практыкай.
К. вучоны.
К. стыль работы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кабіне́тны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
кабіне́тны |
кабіне́тная |
кабіне́тнае |
кабіне́тныя |
| Р. |
кабіне́тнага |
кабіне́тнай
кабіне́тнае |
кабіне́тнага |
кабіне́тных |
| Д. |
кабіне́тнаму |
кабіне́тнай |
кабіне́тнаму |
кабіне́тным |
| В. |
кабіне́тны (неадуш.)
кабіне́тнага (адуш.) |
кабіне́тную |
кабіне́тнае |
кабіне́тныя (неадуш.)
кабіне́тных (адуш.) |
| Т. |
кабіне́тным |
кабіне́тнай
кабіне́тнаю |
кабіне́тным |
кабіне́тнымі |
| М. |
кабіне́тным |
кабіне́тнай |
кабіне́тным |
кабіне́тных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кабіне́тны в разн. знач. кабине́тный;
~ная сістэ́ма навуча́ння — кабине́тная систе́ма обуче́ния;
к. вучо́ны — кабине́тный учёный;
○ к. рая́ль — кабине́тный роя́ль;
к. партрэ́т — кабине́тный портре́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кабіне́тны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да кабінета. Кабінетны стол. Кабінетная мэбля.
2. Які адбываецца ў кабінеце. Кабінетныя заняткі. Кабінетныя размовы. // Адарваны ад жыцця, не звязаны з практыкай. Кабінетны вучоны. □ Усе моцна крытыкавалі газету і намесніка рэдактара, .. крытыкавалі заганны кабінетны стыль работы. Шамякін. Не стаў Кастусь зазнайкай і кабінетным сухаром, — заўсёды з людзьмі і заўсёды працуе шчыра. Брыль.
•••
Кабінетны партрэт гл. партрэт.
Кабінетны раяль гл. раяль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кабіне́т, -а, ДМ -не́це, мн. -ы, -аў, м.
1. Пакой для работы, заняткаў.
К. дырэктара.
К. вучонага.
2. Памяшканне, абсталяванае для якіх-н. спецыяльных заняткаў.
К. роднай мовы і літаратуры.
Рэнтгенаўскі к.
3. У некаторых краінах: урад, які складаецца з міністраў.
Сфарміраваць новы к. міністраў.
|| прым. кабіне́тны, -ая, -ае.
К. стол.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кабине́тный прям., перен. (к кабине́тI) кабіне́тны;
кабине́тный учёный кабіне́тны вучо́ны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рая́ль м. роя́ль;
○ кабіне́тны р. — кабине́тный роя́ль;
канцэ́ртны р. — конце́ртный роя́ль
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рая́ль, ‑я, м.
Музычны клавішны інструмент з металічнымі струнамі, нацягнутымі па гарызанталі. Іграць на раллі. Вучыцца па класу раяля.
•••
Кабінетны раяль — раяль невялікага памеру (у адрозненне ад вялікага, канцэртнага).
[Ад фр. royal — каралеўскі.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
суха́р, -ра́ м., в разн. знач. суха́рь;
па́чак ~ро́ў — па́чка сухаре́й;
кабіне́тны с. — кабине́тный суха́рь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
партрэ́т, ‑а, М ‑рэце, м.
1. Малюнак, рысунак, вялікая фатаграфія чалавека або групы людзей. Скульптурны партрэт. □ На адной сцяне віселі партрэты Карла Маркса і Леніна. Колас. Змітрок і Таня разам глянулі на сцяну, дзе побач з партрэтам бацькі з нядаўняга часу вісеў і матчын партрэт. Ваданосаў. // Разм. Пра таго, хто вельмі падобны да каго‑н. — [Дачка] у яго адна была і, акрамя таго, — выліты партрэт нябожчыцы-жонкі. Мележ.
2. Апісанне знешнасці персанажа ў літаратурным творы. Вось як жывога, дзядзьку бачу. Я тут партрэт яго зазначу. Ён невысок, не надта ёмак. Колас. // Характэрныя рысы, агульная характарыстыка каго‑, чаго‑н. Часта з адзінкавых трапных дэталей або асобных персанажаў ствараецца калектыўны партрэт воінскай масы, народа. Дзюбайла.
•••
Кабінетны партрэт — фатаграфія пэўных памераў (18×24); невялікі партрэт.
[Фр. portrait.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)