кабіне́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кабіне́т кабіне́ты
Р. кабіне́та кабіне́таў
Д. кабіне́ту кабіне́там
В. кабіне́т кабіне́ты
Т. кабіне́там кабіне́тамі
М. кабіне́це кабіне́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кабіне́т, -а, ДМ -не́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Пакой для работы, заняткаў.

К. дырэктара.

К. вучонага.

2. Памяшканне, абсталяванае для якіх-н. спецыяльных заняткаў.

К. роднай мовы і літаратуры.

Рэнтгенаўскі к.

3. У некаторых краінах: урад, які складаецца з міністраў.

Сфарміраваць новы к. міністраў.

|| прым. кабіне́тны, -ая, -ае.

К. стол.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кабіне́т м., в разн. знач. кабине́т;

к. дырэ́ктара — кабине́т дире́ктора;

фізі́чны к. — физи́ческий кабине́т;

рэнтге́наўскі к. — рентге́новский кабине́т;

сфармірава́ць к. — сформирова́ть кабине́т;

○ К. Міні́страў Украі́ны — Кабине́т Мини́стров Украи́ны;

ценявы́ к. — тенево́й кабине́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кабіне́т, ‑а, М ‑неце, м.

1. Рабочы пакой у доме, кватэры. Як пісьменнік працуе над словам? Звычайна адбываецца гэта ў цішыні кабінета, за зачыненымі дзвярамі. Шкраба. // Службовае памяшканне ва ўстанове, на прадпрыемстве для адказнага работніка. Кабінет старшыні. □ Кабінет Ніны Іванаўны, дырэктара дзіцячага дома, быў квадратным з адным шырокім акном на паўднёвы ўсход. Васілевіч. Начальніка цэха, які.. ўсіх навічкоў прымаў асабіста, .. [Міхал і Лёдзя] знайшлі ў кабінеце. Карпаў.

2. Спецыяльнае памяшканне, абсталяванае для заняткаў, працэдур (у навучальных і навукова-даследчых установах, паліклініках і пад.). Хімічны кабінет. Рэнтгенаўскі кабінет. Кабінет мовы і літаратуры.

3. Урад у некаторых дзяржавах (Індыі, Аўстраліі і інш.), які складаецца з міністраў. Змена кабінета.

4. У Расіі 18 — пачатку 19 ст. — назва некаторых урадавых устаноў (асабістай канцылярыі цара, кіраўніцтва гаспадарчымі і фінансавымі справамі царскага двара). Кабінет яго вялікасці.

•••

Кабінет міністраў — тое, што і кабінет (у 3 знач.).

[Фр. cabinet.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кабине́т​II (правительство) кабіне́т, -та м.;

сформирова́ть кабине́т сфармірава́ць кабіне́т.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Габіне́т уст. ’кабінет’ (БРС). Укр. дыял. габіне́т. Запазычанне з польск. gabinet ’тс’, а гэта з іт. gabinetto ’тс’ (Слаўскі, 244; Брукнер, 130). Параўн. кабіне́т.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кабіне́тны, -ая, -ае.

1. гл. кабінет.

2. Адарваны ад жыцця, не звязаны з практыкай.

К. вучоны.

К. стыль работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лінгафо́нны лингафо́нный;

л. кабіне́т — лингафо́нный кабине́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зубаўрачэ́бны зубовраче́бный;

з. кабіне́т — зубовраче́бный кабине́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лингафо́нный лінгафо́нны;

лингафо́нный кабине́т лінгафо́нны кабіне́т.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)