каагуля́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. каагуля́цыя
Р. каагуля́цыі
Д. каагуля́цыі
В. каагуля́цыю
Т. каагуля́цыяй
каагуля́цыяю
М. каагуля́цыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каагуля́цыя ж., физ., хим. коагуля́ция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каагуля́цыя, ‑і, ж.

Працэс згортвання, асядання часцінак рэчыва ў калоідным растворы.

[Ад лац. coagulatio — згортванне, згушчэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

коагуля́ция физ., хим. каагуля́цыя, -цыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)