каагуля́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. каагуля́цыя
Р. каагуля́цыі
Д. каагуля́цыі
В. каагуля́цыю
Т. каагуля́цыяй
каагуля́цыяю
М. каагуля́цыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каагуля́цыя ж., физ., хим. коагуля́ция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каагуля́цыя, ‑і, ж.

Працэс згортвання, асядання часцінак рэчыва ў калоідным растворы.

[Ад лац. coagulatio — згортванне, згушчэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каагуляцыя

т. 7, с. 376

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Каагуляцыя 2/24, 516; 3/416; 4/593; 5/188, 271; 8/376

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

каагуля́цыя ж. фіз. хім. Koagulatión f -, Koagulíeren n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

каагуля́цыя

(лац. coagulatio = згортванне, згушчэнне)

згусанне, асяданне часцінак рэчыва ў калоідным растворы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

коагуля́ция физ., хим. каагуля́цыя, -цыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Gerínnung

n -s хім. каагуля́цыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

koagulacja

ж. фіз., хім. каагуляцыя

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)