каагуля́нт
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
каагуля́нт |
каагуля́нты |
| Р. |
каагуля́нту |
каагуля́нтаў |
| Д. |
каагуля́нту |
каагуля́нтам |
| В. |
каагуля́нт |
каагуля́нты |
| Т. |
каагуля́нтам |
каагуля́нтамі |
| М. |
каагуля́нце |
каагуля́нтах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
каагуля́нт, -ту м., хим. коагуля́нт
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
каагуля́нт, ‑у, М ‑нце, м.
Хімічны рэактыў, які выклікае каагуляцыю.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
коагуля́нт хим. каагуля́нт, -ту м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)