истоми́ть сов. зму́чыць; (утомить) стамі́ць, змары́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зму́чыць сов., разг. (причиняя мучения) изму́чить, извести́; (довести до изнеможения — ещё) изнури́ть, истоми́ть;
яго́ ~чыла ліхама́нка — его́ изму́чила (извела́) лихора́дка;
з. рабо́тай — изнури́ть (истоми́ть) рабо́той
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
истерза́ть сов.
1. (измучить, истомить нравственно) зму́чыць; змардава́ць; (пытками, истязаниями — ещё) скатава́ць; (изгрызть) згры́зці;
2. (изорвать) пашмата́ць; (изранить) параздзіра́ць; (изувечить) зняве́чыць;
◊
истерза́ть се́рдце зму́чыць сэ́рца;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
змары́ць сов.
1. утоми́ть, истоми́ть; умори́ть; изму́чить;
далёкая даро́га ~ры́ла яго́ — далёкая доро́га утоми́ла (истоми́ла, умори́ла, изму́чила) его́;
2. одоле́ть; смори́ть;
~ры́ў сон — одоле́л (смори́л) сон;
~ры́ла спёка — смори́ла жара́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)