истоми́ть сов. зму́чыць; (утомить) стамі́ць, змары́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зму́чыць сов., разг. (причиняя мучения) изму́чить, извести́; (довести до изнеможения — ещё) изнури́ть, истоми́ть;

яго́ ~чыла ліхама́нка — его́ изму́чила (извела́) лихора́дка;

з. рабо́тай — изнури́ть (истоми́ть) рабо́той

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

истерза́ть сов.

1. (измучить, истомить нравственно) зму́чыць; змардава́ць; (пытками, истязаниями — ещё) скатава́ць; (изгрызть) згры́зці;

2. (изорвать) пашмата́ць; (изранить) параздзіра́ць; (изувечить) зняве́чыць;

истерза́ть се́рдце зму́чыць сэ́рца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змары́ць сов.

1. утоми́ть, истоми́ть; умори́ть; изму́чить;

далёкая даро́га ~ры́ла яго́ — далёкая доро́га утоми́ла (истоми́ла, умори́ла, изму́чила) его́;

2. одоле́ть; смори́ть;

ы́ў сон — одоле́л (смори́л) сон;

ы́ла спёка — смори́ла жара́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)