з’ялча́ць гл. ялчаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

з’ялча́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. з’ялча́е з’ялча́юць
Прошлы час
м. з’ялча́ў з’ялча́лі
ж. з’ялча́ла
н. з’ялча́ла

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

з’ялча́ць и з’ялчэ́ць сов. прого́ркнуть;

ма́сла ~ча́ла — ма́сло прого́ркло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

з’ялча́ць, ‑ае і з’ялчэ́ць, ‑эе.

Зак. да ялчаць, ялчэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ялча́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; незак.

Псуючыся, станавіцца ёлкім (пра тлушчы).

У цёплым месцы масла ялчае.

|| зак. з’ялча́ць, -а́е і паялча́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паялча́ць, ‑ае; зак.

1. Зрабіцца ёлкім, ялчэйшым.

2. З’ялчаць — пра ўсё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прого́ркнуть сов. праго́ркнуць; (о жирах) з’ялча́ць, з’ялчэ́ць; см. го́ркнуть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)