зімо́ўнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
зімо́ўнік |
зімо́ўнікі |
| Р. |
зімо́ўніка |
зімо́ўнікаў |
| Д. |
зімо́ўніку |
зімо́ўнікам |
| В. |
зімо́ўнік |
зімо́ўнікі |
| Т. |
зімо́ўнікам |
зімо́ўнікамі |
| М. |
зімо́ўніку |
зімо́ўніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
зімо́ўнік м., обл., см. імша́нік
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зімо́ўнік, ‑а, м.
Памяшканне для захоўвання пчол зімой; імшанік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зимо́вник с.-х. зімо́ўнік, -ка м., імша́нік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)