зяўну́ць гл. зяваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зя́ўнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зя́ўну зяўнё́м
2-я ас. зяўне́ш зеўняце́
3-я ас. зяўне́ зя́ўнуць
Прошлы час
м. зя́ўнуў зя́ўнулі
ж. зя́ўнула
н. зя́ўнула
Загадны лад
2-я ас. зяўні́ зяўні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час зя́ўнуўшы

Крыніцы: tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зяўну́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зяўну́ зяўнё́м
2-я ас. зяўне́ш зеўняце́
3-я ас. зяўне́ зяўну́ць
Прошлы час
м. зяўну́ў зяўну́лі
ж. зяўну́ла
н. зяўну́ла
Загадны лад
2-я ас. зяўні́ зяўні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час зяўну́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зяўну́ць сов., однокр., разг. зевну́ть;

з. слана́ — шахм. зевну́ть слона́: 1, 2 см. зява́ць I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зя́ўнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да зя́ваць.

зяўну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зяўнём, зеўняце; зак.

Аднакр. да зява́ць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. Тое, што і пазяхаць.

З. увесь вечар.

2. Быць няўважлівым, неабачлівым; упускаць зручны выпадак.

З. фігуру за фігурай.

|| зак. празява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 2 знач.).

|| аднакр. зяўну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; зяўнём, зеўняце́, зяўну́ць; -ні́.

|| наз. зява́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зевну́ть сов., однокр.

1. пазяхну́ць;

2. (прозевать) зяўну́ць, празява́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)