зя́блевы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зя́блевы зя́блевая зя́блевае зя́блевыя
Р. зя́блевага зя́блевай
зя́блевае		 зя́блевага зя́блевых
Д. зя́блеваму зя́блевай зя́блеваму зя́блевым
В. зя́блевы (неадуш.)
зя́блевага (адуш.)		 зя́блевую зя́блевае зя́блевыя (неадуш.)
зя́блевых (адуш.)
Т. зя́блевым зя́блевай
зя́блеваю		 зя́блевым зя́блевымі
М. зя́блевым зя́блевай зя́блевым зя́блевых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зя́блевы зя́блевый;

~вае во́рыва — зя́блевая вспа́шка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зя́блевы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да зябліва. Зяблевае ворыва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зя́бліва, -а, н.

1. Узаранае з восені поле пад веснавую сяўбу.

Сеяць па зябліве.

2. Асенняе ўзорванне поля.

Аратыя паехалі на з.

|| прым. зя́блевы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зя́блевый с.-х. зя́блевы;

зя́блевая вспа́шка зя́блевае во́рыва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)