зэ́даль, -для, мн. -длі, -дляў, м. (разм.).
Хатняя пераносная лава; услон.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зэ́даль
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
зэ́даль |
зэ́длі |
| Р. |
зэ́для |
зэ́дляў |
| Д. |
зэ́длю |
зэ́длям |
| В. |
зэ́даль |
зэ́длі |
| Т. |
зэ́длем |
зэ́длямі |
| М. |
зэ́длі |
зэ́длях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зэ́даль м., разг. скаме́йка ж. (комнатная переносная)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зэ́даль, ‑для, м.
Разм. Услон. Уладзімір Верамейчык.. устаў, пераступіў цераз зэдаль, з якога падняліся ўжо людзі, і паклаў перад старшынёй густа спісаную паперку. Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Зэдаль ’услон’. З польск. zedel, zydel < с.-в.-ням. sidel (Дарашэўскі, 10, 1372).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
зэ́длік, ‑а, м.
Разм. Невялікі зэдаль; услончык. Кабета сядзела на нізенькім зэдліку і драмала. Чорны. Людзям не хапала месца на крэслах, лаўках, зэдліках. Гроднеў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сэ́даль, зэ́даль ’нізкая лаўка на ножках’ (Ласт.). Гл. зэдаль; у сувязі з адзінкавасцю фіксацыі форма, магчыма, штучна набліжае да крыніцы запазычання с.-в.-ням. sidel(e) < лац. sedile ’прылада для сядзення, крэсла, столак’ ад лац. sedere ’сядзець’ (Борысь, 748), або пад уплывам наступнага слова, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)