зу́мпф
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
зу́мпф |
зу́мпфы |
| Р. |
зу́мпфа |
зу́мпфаў |
| Д. |
зу́мпфу |
зу́мпфам |
| В. |
зу́мпф |
зу́мпфы |
| Т. |
зу́мпфам |
зу́мпфамі |
| М. |
зу́мпфе |
зу́мпфах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зумпф горн. зумпф, род. зу́мпфа м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зумпф, ‑а, м.
Спец. Яма на дне шахты для сцёку вады.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)