зубча́сты, -ая, -ае.

З зубцамі.

Зубчастае кола.

Зубчастая града гор.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зубча́сты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зубча́сты зубча́стая зубча́стае зубча́стыя
Р. зубча́стага зубча́стай
зубча́стае		 зубча́стага зубча́стых
Д. зубча́стаму зубча́стай зубча́стаму зубча́стым
В. зубча́сты (неадуш.)
зубча́стага (адуш.)		 зубча́стую зубча́стае зубча́стыя (неадуш.)
зубча́стых (адуш.)
Т. зубча́стым зубча́стай
зубча́стаю		 зубча́стым зубча́стымі
М. зубча́стым зубча́стай зубча́стым зубча́стых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэду́ктар, ‑а, м.

1. Механізм, які служыць для перадачы вярчэння ад аднаго вала да другога (зубчастая, чарвячная перадача).

2. Прыбор, які служыць для зніжэння ціску вадкасці, газу ў сістэме рухавікоў.

[Ад лац. reductor — адводчык.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зубча́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

1. Зубчастая частка механізма, прыстасавання. Зубчатка дамкрата.

2. Няроўнасць у абрысах чаго‑н. Толькі далёка-далёка, на самым даляглядзе, ледзь прыкметна чарнела зубчатка лесу. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перада́ча, -ы, мн. -ы, -да́ч, ж.

1. гл. перадаць.

2. Тое, што перадаецца па радыё, тэлебачанні.

Музычная п.

Слухаць перадачу па радыё.

3. Прадукты харчавання, рэчы, якія перадаюцца каму-н. (напр., хвораму ў бальніцу).

Прынесці перадачу хвораму.

4. Механізм, які перадае рух ад адной часткі прыстасавання да другой.

Зубчастая п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

піла́, -ы́, мн. пілы і (з ліч. 2, 3, 4) пілы́, піл, ж.

1. Стальная зубчастая пласціна (або дыск) для разразання дрэва, металу і пад.

Ручная п. (інструмент у выглядзе такой пласціны з ручкай). Механічная п. (машына для пілавання). Цыркулярная п.

2. перан. Пра чалавека, які пілуе (у 2 знач.) каго-н. (разм., неадабр.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перада́ча ж., в разн. знач. переда́ча;

атрыма́ць ~чу — получи́ть перада́чу;

п. перахо́днага сця́га — переда́ча переходя́щего зна́мени;

п. па ра́дыё — переда́ча по ра́дио;

зубча́стая п. — тех. зубча́тая переда́ча;

п. мяча́ іграку́ — переда́ча мяча́ игроку́;

○ каро́бка ~ч — коро́бка переда́ч

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)