зубры́ла, -ы, Д -у, Т -ам, м.; Д -е, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -ры́л (разм.).

Той, хто займаецца зубрэннем, бяссэнсавым завучваннем чаго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зубры́ла

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. зубры́ла зубры́лы
Р. зубры́лы зубры́л
Д. зубры́лу зубры́лам
В. зубры́лу зубры́л
Т. зубры́лам зубры́ламі
М. зубры́ле зубры́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зубры́ла

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. зубры́ла зубры́лы
Р. зубры́лы зубры́л
Д. зубры́ле зубры́лам
В. зубры́лу зубры́л
Т. зубры́лай
зубры́лаю		 зубры́ламі
М. зубры́ле зубры́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зубры́ла м. и ж., разг. зубри́ла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зубры́ла, ‑ы, Д ‑у, Т ‑ам, м.; Д ‑е, Т ‑ай, ж.

Разм. Той (тая), хто займаецца зубрэннем. бяссэнсавым завучваннем чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зубры́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. зубру́ зу́брым
2-я ас. зу́брыш зу́брыце
3-я ас. зу́брыць зу́браць
Прошлы час
м. зубры́ў зубры́лі
ж. зубры́ла
н. зубры́ла
Загадны лад
2-я ас. зубры́ зубры́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час зу́брачы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зубри́ла разг. зубры́ла, -лы м. и ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)