зуба́тка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
зуба́тка |
зуба́ткі |
| Р. |
зуба́ткі |
зуба́так |
| Д. |
зуба́тцы |
зуба́ткам |
| В. |
зуба́тку |
зуба́так |
| Т. |
зуба́ткай
зуба́ткаю |
зуба́ткамі |
| М. |
зуба́тцы |
зуба́тках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зуба́тка ж., зоол. зуба́тка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зуба́тка зоол. зуба́тка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зуба́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Марская прамысловая рыба з доўгімі пярэднімі зубамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)