зрэ́зак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. зрэ́зак зрэ́зкі
Р. зрэ́зка зрэ́зкаў
Д. зрэ́зку зрэ́зкам
В. зрэ́зак зрэ́зкі
Т. зрэ́зкам зрэ́зкамі
М. зрэ́зку зрэ́зках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зрэ́зак, -зка м. сре́зок

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зрэ́зак, ‑зка, м.

Астатак, абрэзак чаго‑н. [Базыль] вачамі абшукаў прызбу, вуглы і ўбачыў заткнуты пад застрэшак зрэзак бруска. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сре́зок абрэ́зак, -зка м., зрэ́зак, -зка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Кро́мка ’кромка, зрэзак ад матэрыі, край’ (Бяльк., Вешт.), ’скарынка хлеба’ (Вешт., Хрэст. дыял., Сл. паўн.-зах.). Гл. кром.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)