зру́бавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зру́бавы зру́бавая зру́бавае зру́бавыя
Р. зру́бавага зру́бавай
зру́бавае		 зру́бавага зру́бавых
Д. зру́баваму зру́бавай зру́баваму зру́бавым
В. зру́бавы (неадуш.)
зру́бавага (адуш.)		 зру́бавую зру́бавае зру́бавыя (неадуш.)
зру́бавых (адуш.)
Т. зру́бавым зру́бавай
зру́баваю		 зру́бавым зру́бавымі
М. зру́бавым зру́бавай зру́бавым зру́бавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зру́бавы сру́бный, сру́бовый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зру́бавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да зруба. Зрубавае ўмацаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зруб, -а, мн. -ы, -аў, м.

Збудаванне з чатырохвугольных вянкоў бярвення.

З. хаты.

Калодзежны з.

|| прым. зру́бавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

срубный, срубовый

1. зру́бавы; см. сруб​ 2;

2. зру́блены; см. сруби́ть​ 2;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)