зняве́чаны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зняве́чаны зняве́чаная зняве́чанае зняве́чаныя
Р. зняве́чанага зняве́чанай
зняве́чанае		 зняве́чанага зняве́чаных
Д. зняве́чанаму зняве́чанай зняве́чанаму зняве́чаным
В. зняве́чаны (неадуш.)
зняве́чанага (адуш.)		 зняве́чаную зняве́чанае зняве́чаныя (неадуш.)
зняве́чаных (адуш.)
Т. зняве́чаным зняве́чанай
зняве́чанаю		 зняве́чаным зняве́чанымі
М. зняве́чаным зняве́чанай зняве́чаным зняве́чаных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зняве́чаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зняве́чаны зняве́чаная зняве́чанае зняве́чаныя
Р. зняве́чанага зняве́чанай
зняве́чанае		 зняве́чанага зняве́чаных
Д. зняве́чанаму зняве́чанай зняве́чанаму зняве́чаным
В. зняве́чаны (неадуш.)
зняве́чанага (адуш.)		 зняве́чаную зняве́чанае зняве́чаныя (неадуш.)
зняве́чаных (адуш.)
Т. зняве́чаным зняве́чанай
зняве́чанаю		 зняве́чаным зняве́чанымі
М. зняве́чаным зняве́чанай зняве́чаным зняве́чаных

Кароткая форма: зняве́чана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зняве́чаны

1. прич. изуве́ченный, искале́ченный; изуро́дованный; обезобра́женный; изло́манный; искове́рканный; см. зняве́чыць;

2. прил. уве́ченный;

з. чалаве́к — уве́ченный челове́к;

3. в знач. сущ. уве́ченный; уве́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зняве́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад знявечыць.

2. у знач. прым. Пакалечаны, абязвечаны. — У бальніцы стала больш знявечаных людзей. Новікаў. Жаночае сэрца робіцца вялікае, як свет, калі яно чуе боль знявечанага дзіцяці. Чорны. // Які атрымаў значныя пашкоджанні, прыведзены ў нягоднасць (пра рэчы, прадметы). Апустошаны і знявечаны будынак школы з вокнамі, забітымі накрыж дошкамі, стаяў, як сірата. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кале́ка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ле́цы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -ле́к.

Знявечаны, пакалечаны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

изуве́ченный зняве́чаны; скале́чаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

изуро́дованный

1. зняве́чаны, скале́чаны; сапсава́ны;

2. перен. зняве́чаны; скале́чаны; сапсава́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

искове́рканный

1. сапсава́ны; злама́ны; зняве́чаны, скале́чаны;

2. сапсава́ны, скале́чаны, зняве́чаны;

3. перакру́чаны; скажо́ны; см. искове́ркать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обезобра́женный абязве́чаны, зняве́чаны; сапсава́ны, збры́джаны, зга́джаны; см. обезобра́зить;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уве́чный уст.

1. прил. пакале́чаны, зняве́чаны;

2. сущ. кале́ка, -кі м. и ж., пакале́чаны, -нага м.; зняве́чаны, -нага м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)