зненаві́дны, -ая, -ае (разм.).

Ненавісны.

Сяляне гадамі адпрацоўвалі зненавідную паншчыну.

|| наз. зненаві́днасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зненаві́дны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зненаві́дны зненаві́дная зненаві́днае зненаві́дныя
Р. зненаві́днага зненаві́днай
зненаві́днае		 зненаві́днага зненаві́дных
Д. зненаві́днаму зненаві́днай зненаві́днаму зненаві́дным
В. зненаві́дны (неадуш.)
зненаві́днага (адуш.)		 зненаві́дную зненаві́днае зненаві́дныя (неадуш.)
зненаві́дных (адуш.)
Т. зненаві́дным зненаві́днай
зненаві́днаю		 зненаві́дным зненаві́днымі
М. зненаві́дным зненаві́днай зненаві́дным зненаві́дных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зненаві́дны разг. ненави́стный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зненаві́дны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Ненавісны. За зямлю, на якой мужык сядзіць, ён мусіць яшчэ дзевяць гадоў рабіць тую ж зненавідную паншчыну. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ненави́стный ненаві́сны, зненаві́дны, зняві́дны; (постылый) абры́длы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)