знаха́рка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. знаха́рка знаха́ркі
Р. знаха́ркі знаха́рак
Д. знаха́рцы знаха́ркам
В. знаха́рку знаха́рак
Т. знаха́ркай
знаха́ркаю		 знаха́ркамі
М. знаха́рцы знаха́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

знаха́рка ж. зна́харка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зна́харка знаха́рка, -кі ж., чараўні́ца, -цы ж.; шапту́ха, -хі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

знаха́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Жан. да знахар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

знаха́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Лекар-самавучка, які карыстаецца ўласнымі спосабамі лячэння: замовамі, травамі і пад.

|| ж. знаха́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. знаха́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

веду́нья прост. чараўні́ца, -цы ж., знаха́рка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Бабчыха ’бабка-знахарка, што лечыць травамі’, ’адзінокая беззямельная жанчына, што жыве ў чужых людзей’ (Бяльк.). Вытворнае (суф. ‑іха) ад дзеяслова (параўн. рус. дыял. ба́бчить ’займацца знахарствам’) або непасрэдна ад ба́ба, ба́бка ’баба-знахарка’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

чараўні́ца ж.

1. волше́бница, колду́нья, чароде́йка, чаровни́ца, куде́сница;

2. зна́харка;

3. перен. чароде́йка, чаровни́ца, куде́сница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шапту́ха ж.

1. зна́харка, колду́нья, шепту́ха;

2. (та, которая шепчется) шепту́нья;

3. (доносчица) шепту́нья, нау́шница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перахрысці́цца, ‑хрышчуся, ‑хрысцішся, ‑хрысціцца; зак.

1. Зрабіць рукой знак крыжа над сабой. Старая паляшучка, знахарка Мар’я, набожна перахрысцілася, падняўшы вочы на абраз. Колас. Каля развілкі на вёску.. стары зняў шапку і перахрысціўся. Бажко.

2. Ахрысціцца занава пры пераходзе ў іншую хрысціянскую веру. — А ёсць у нас і свае цыганы — Сулімы. Калісьці іх дзед ці прадзед перахрысціўся ў нашу веру, купіў зямлю. Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)