зна́йка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. зна́йка зна́йкі
Р. зна́йкі зна́ек
Д. зна́йку зна́йкам
В. зна́йку зна́ек
Т. зна́йкам зна́йкамі
М. зна́йку зна́йках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зна́йка разг., шутл. зна́йка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зна́йка м., разг., шутл. зна́йка;

◊ з. па даро́зе бяжы́ць, а нязна́йка на пе́чы ляжы́ць — погов. зна́йка по доро́ге бежи́т, а незна́йка на печи́ лежи́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зна́йка, ‑і, м.

Разм. Пра чалавека, які імкнецца паказаць, што многа ведае. Нязнайка на печы ляжыць, а знайка па дарозе бяжыць. З нар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)