знадво́рку, прысл.

Са знешняга, надворнага боку.

Замкнуць дзверы з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

знадво́рку

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
знадво́рку - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

знадво́рку нареч. извне́; снару́жи; вне́шне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

знадво́рку, прысл.

1. Са знешняга, надворнага боку; звонку. Знадворку Прохарава хата сапраўды мела цалкам прыстойны выгляд і нават сярод іншых вызначалася сваёй велічынёй і свежасцю. Зарэцкі. Скуратовіч замкнуў знадворку дзверы. Чорны.

2. З прасторы, размешчанай па-за межамі памяшкання; з вуліцы. Гадзіннік .. у прахадной павешаны быў на такім месцы, каб яго можна было бачыць знадворку. Корбан. Знадворку данёсся глухі тупат ног. Ваданосаў. // Па-за межамі памяшкання; на вуліцы, на дварэ. Дзецям стала зусім не страшна, хоць знадворку гулі сосны. Мележ. Знадворку ўсталёўваўся дзень. Пасвятлела ў хаце, праясніліся твары. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́крык, -у, мн. -і, -аў, м.

Гучны, адрывісты вокліч, крык.

Знадворку даносіліся выкрыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

извне́ нареч. зво́нку; знадво́рку.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

снару́жи нареч. знадво́рку, зво́нку, зве́рху.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акані́ца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

Дашчаная ці жалезная створка для прыкрыцця знадворку акна.

Зачыніць аканіцы.

|| прым. акані́чны, -ая, -ае.

А. кручок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нару́жи нареч., уст., разг. знадво́рку, зво́нку.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апа́лубіць, -блю, -біш, -біць; -блены; зак., што (спец.).

Абабіць, абкласці чым-н. знадворку якое-н. збудаванне.

|| наз. апа́лубка, -і, ДМ -бцы, ж.

|| прым. апа́лубачны, -ая, -ае.

Апалубачныя работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)