зміры́цца, зміру́ся, змі́рышся, змі́рыцца; зак., з кім-чым.
Прымірыцца з кім-, чым-н., пакарыцца каму-, чаму-н.
З. з якой-н. думкай.
Ён змірыўся са сваім становішчам.
|| незак. зміра́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зміры́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
зміру́ся |
змі́рымся |
| 2-я ас. |
змі́рышся |
змі́рыцеся |
| 3-я ас. |
змі́рыцца |
змі́рацца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
зміры́ўся |
зміры́ліся |
| ж. |
зміры́лася |
| н. |
зміры́лася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
зміры́ся |
зміры́цеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
зміры́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зміры́цца сов.
1. помири́ться;
нія́к не мо́гуць з. — ника́к не мо́гут помири́ться;
2. примири́ться, смири́ться;
ён ~ры́ўся са сваі́м стано́вішчам — он примири́лся (смири́лся) со свои́м положе́нием
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зміры́цца, зміруся, змірышся, змірыцца; зак.
1. Звыкшыся, прымірыцца, пагадзіцца з чым‑н. Алік даўно ўжо змірыўся з думкай, што бацька загінуў на вайне. Дадзіёмаў. Цяжка змірыцца з тым, што здарылася. Галавач.
2. Перастаць працівіцца, настойваць на чым‑н., пакарыцца абставінам. Марына Мікалаеўна змоўкла і вырашыла змірыцца з усім, што робіцца гэтым радасным днём. Кавалёў. — Не магу змірыцца — такія крыўды чыняцца людзям. Колас.
3. Разм. Памірыцца, прымірыцца. — З такімі, як Баўтрукоў, я не зміруся ніколі, ніколі ў жыцці! Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зміра́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да змірыцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
змірэ́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. зміраць — змірыць і змірацца — змірыцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пакары́цца, -кару́ся, -ко́рышся, -ко́рыцца; зак.
1. каму-чаму. Падпарадкавацца чыёй-н. уладзе, волі.
Не пакорымся нахабным заваёўнікам.
2. чаму. Змірыцца з чым-н., адмовіўшыся ад супраціўлення чаму-н.
П. лёсу.
|| незак. пакара́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пацярпе́ць, -цярплю́, -цярпі́ш, -цярпі́ць; -цярпі́м, -церпіце́, -цярпя́ць; -цярпі́; зак.
1. гл. цярпець.
2. Цярпліва перанесці што-н. на працягу якога-н. часу.
Хацелася есці, але прыйшлося п.
3. каго-што і чаго з адмоўем. Дапусціць, змірыцца з кім-, чым-н.
Не п. несправядлівасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зару́ка, ‑і, ДМ ‑руцы, ж.
Залог, гарантыя. Адно толькі цешыла сэрца: народ не хоча змірыцца з такім ладам. І ў гэтым — зарука перамогі. Колас. Зарука творчых поспехаў савецкай літаратуры ў шчыльнай, самай цеснай сувязі пісьменнікаў з практыкай сацыялістычнага будаўніцтва. Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сцярпе́цца, сцерпіцца; зак., з чым і без дап.
Звыкнуцца, змірыцца з чым‑н.; прыцярпецца да чаго‑н. Калі чалавека спасцігне гора адзін раз — ён востра ўспамінае яго. Калі ж яно прыходзіць занадта часта, ён ужо сцерпіцца з ім. Новікаў. Колькі разоў [Васіль], асабліва ў пачатку — пакуль не прывык, не сцярпеўся трохі — успамінаў з жалем Ганну. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)