зміры́цца, зміру́ся, змі́рышся, змі́рыцца; зак., з кім-чым.

Прымірыцца з кім-, чым-н., пакарыцца каму-, чаму-н.

З. з якой-н. думкай.

Ён змірыўся са сваім становішчам.

|| незак. зміра́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зміры́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зміру́ся змі́рымся
2-я ас. змі́рышся змі́рыцеся
3-я ас. змі́рыцца змі́рацца
Прошлы час
м. зміры́ўся зміры́ліся
ж. зміры́лася
н. зміры́лася
Загадны лад
2-я ас. зміры́ся зміры́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час зміры́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зміры́цца сов.

1. помири́ться;

нія́к не мо́гуць з. — ника́к не мо́гут помири́ться;

2. примири́ться, смири́ться;

ён ~ры́ўся са сваі́м стано́вішчам — он примири́лся (смири́лся) со свои́м положе́нием

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зміры́цца, зміруся, змірышся, змірыцца; зак.

1. Звыкшыся, прымірыцца, пагадзіцца з чым‑н. Алік даўно ўжо змірыўся з думкай, што бацька загінуў на вайне. Дадзіёмаў. Цяжка змірыцца з тым, што здарылася. Галавач.

2. Перастаць працівіцца, настойваць на чым‑н., пакарыцца абставінам. Марына Мікалаеўна змоўкла і вырашыла змірыцца з усім, што робіцца гэтым радасным днём. Кавалёў. — Не магу змірыцца — такія крыўды чыняцца людзям. Колас.

3. Разм. Памірыцца, прымірыцца. — З такімі, як Баўтрукоў, я не зміруся ніколі, ніколі ў жыцці! Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зміры́цца sich unterwérfen*, klein béigeben*; sich schícken, sich ergében* (з чым-н. in A)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зміра́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да змірыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змірэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. зміраць — змірыць і змірацца — змірыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакары́цца, -кару́ся, -ко́рышся, -ко́рыцца; зак.

1. каму-чаму. Падпарадкавацца чыёй-н. уладзе, волі.

Не пакорымся нахабным заваёўнікам.

2. чаму. Змірыцца з чым-н., адмовіўшыся ад супраціўлення чаму-н.

П. лёсу.

|| незак. пакара́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пацярпе́ць, -цярплю́, -цярпі́ш, -цярпі́ць; -цярпі́м, -церпіце́, -цярпя́ць; -цярпі́; зак.

1. гл. цярпець.

2. Цярпліва перанесці што-н. на працягу якога-н. часу.

Хацелася есці, але прыйшлося п.

3. каго-што і чаго з адмоўем. Дапусціць, змірыцца з кім-, чым-н.

Не п. несправядлівасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

pogodzić się

зак. памірыцца; змірыцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)