зму́ліць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зму́лю зму́лім
2-я ас. зму́ліш зму́ліце
3-я ас. зму́ліць зму́ляць
Прошлы час
м. зму́ліў зму́лілі
ж. зму́ліла
н. зму́ліла
Загадны лад
2-я ас. зму́ль зму́льце
Дзеепрыслоўе
прош. час зму́ліўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зму́ліць сов., см. зму́ляць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зму́ліць,

гл. змуляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зму́ляць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе і зму́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.

Трэннем, частым дакрананнем пашкодзіць скураны покрыў на чым‑н. Змуляць нагу. Змуліць каня цесным хамутом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зму́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да змуляць і змуліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)