змо́ўшчыцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
змо́ўшчыцкі |
змо́ўшчыцкая |
змо́ўшчыцкае |
змо́ўшчыцкія |
| Р. |
змо́ўшчыцкага |
змо́ўшчыцкай
змо́ўшчыцкае |
змо́ўшчыцкага |
змо́ўшчыцкіх |
| Д. |
змо́ўшчыцкаму |
змо́ўшчыцкай |
змо́ўшчыцкаму |
змо́ўшчыцкім |
| В. |
змо́ўшчыцкі (неадуш.)
змо́ўшчыцкага (адуш.) |
змо́ўшчыцкую |
змо́ўшчыцкае |
змо́ўшчыцкія (неадуш.)
змо́ўшчыцкіх (адуш.) |
| Т. |
змо́ўшчыцкім |
змо́ўшчыцкай
змо́ўшчыцкаю |
змо́ўшчыцкім |
змо́ўшчыцкімі |
| М. |
змо́ўшчыцкім |
змо́ўшчыцкай |
змо́ўшчыцкім |
змо́ўшчыцкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
змо́ўшчыцкі загово́рщицкий; соумы́шленный; соо́бщнический
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
змо́ўшчыцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да змоўшчыка; такі, як у змоўшчыка. Змоўшчыцкія планы. □ — Маўчы, маладзіца, з гэтай сваёй каравай! — змоўшчыцкім тонам загаварыў старшыня. Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
змо́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.
Удзельнік змовы.
|| ж. змо́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.
|| прым. змо́ўшчыцкі, -ая, -ае.
Змоўшчыцкія планы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
змо́ўніцкі, см. змо́ўшчыцкі
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)