змо́ўшчыцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. змо́ўшчыцкі змо́ўшчыцкая змо́ўшчыцкае змо́ўшчыцкія
Р. змо́ўшчыцкага змо́ўшчыцкай
змо́ўшчыцкае		 змо́ўшчыцкага змо́ўшчыцкіх
Д. змо́ўшчыцкаму змо́ўшчыцкай змо́ўшчыцкаму змо́ўшчыцкім
В. змо́ўшчыцкі (неадуш.)
змо́ўшчыцкага (адуш.)		 змо́ўшчыцкую змо́ўшчыцкае змо́ўшчыцкія (неадуш.)
змо́ўшчыцкіх (адуш.)
Т. змо́ўшчыцкім змо́ўшчыцкай
змо́ўшчыцкаю		 змо́ўшчыцкім змо́ўшчыцкімі
М. змо́ўшчыцкім змо́ўшчыцкай змо́ўшчыцкім змо́ўшчыцкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

змо́ўшчыцкі загово́рщицкий; соумы́шленный; соо́бщнический

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змо́ўшчыцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да змоўшчыка; такі, як у змоўшчыка. Змоўшчыцкія планы. □ — Маўчы, маладзіца, з гэтай сваёй каравай! — змоўшчыцкім тонам загаварыў старшыня. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змо́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Удзельнік змовы.

|| ж. змо́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. змо́ўшчыцкі, -ая, -ае.

Змоўшчыцкія планы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

змо́ўніцкі, змо́ўшчыцкі verschwörerisch, Verschwörer-; gehéimnisvoll (таямнічы)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

змо́ўніцкі, см. змо́ўшчыцкі

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)