змо́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Удзельнік змовы.

|| ж. змо́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. змо́ўшчыцкі, -ая, -ае.

Змоўшчыцкія планы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

змо́ўшчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. змо́ўшчык змо́ўшчыкі
Р. змо́ўшчыка змо́ўшчыкаў
Д. змо́ўшчыку змо́ўшчыкам
В. змо́ўшчыка змо́ўшчыкаў
Т. змо́ўшчыкам змо́ўшчыкамі
М. змо́ўшчыку змо́ўшчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

змо́ўшчык м. загово́рщик; соумы́шленник; соо́бщник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змо́ўшчык, ‑а, м.

Удзельнік якой‑н. змовы. Міхалка становіцца змоўшчыкам і пасобнікам кулака, жадаючы мець ад гэтага як мага больш карысці. Барсток.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загово́рщик змо́ўшчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змо́ўнік м., см. змо́ўшчык

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змо́ўнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тое, што і змоўшчык.

|| ж. змо́ўніца -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. змо́ўніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

змо́ўшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да змоўшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крамо́льнік, -а, мн. -і, -аў, м. (уст.).

Змоўшчык, бунтаўшчык, а таксама наогул чалавек, які выступае супраць улады, законаў.

|| прым. крамо́льніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

змо́ўнік, ‑а, м.

Тое, што і змоўшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)