змо́ўчваць гл. змаўчаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

змо́ўчваць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. змо́ўчваю змо́ўчваем
2-я ас. змо́ўчваеш змо́ўчваеце
3-я ас. змо́ўчвае змо́ўчваюць
Прошлы час
м. змо́ўчваў змо́ўчвалі
ж. змо́ўчвала
н. змо́ўчвала
Загадны лад
2-я ас. змо́ўчвай змо́ўчвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час змо́ўчваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

змо́ўчваць несов.

1. (не отвечать, не возражать) сма́лчивать; молча́ть;

2. (умышленно не говорить) ума́лчивать;

1, 2 см. змаўча́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змо́ўчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да змоўчаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змаўча́ць, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; -чы́ і змо́ўчаць, -чу, -чыш, -чыць; зак.

1. Прамаўчаць у адказ на што-н., не пярэчыць.

Яна пакрыўдзілася, але змаўчала.

2. пра што, аб чым. Наўмысля не сказаць.

З. пра хваробу.

|| незак. змо́ўчваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сма́лчивать несов. змо́ўчваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змо́ўчванне ср. ума́лчивание, умолча́ние; см. змо́ўчваць 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)