канча́так, -тка, мн. -ткі, -ткаў, м.

Зменная частка слова, якая паказвае на сінтаксічную сувязь з іншымі словамі; флексія.

Склонавы к.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канча́так, ‑тка, м.

Зменная частка слова, якая паказвае на сінтаксічную сувязь яго з іншымі словамі; флексія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зме́нны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зме́нны зме́нная зме́ннае зме́нныя
Р. зме́ннага зме́ннай
зме́ннае
зме́ннага зме́нных
Д. зме́ннаму зме́ннай зме́ннаму зме́нным
В. зме́нны (неадуш.)
зме́ннага (адуш.)
зме́нную зме́ннае зме́нныя (неадуш.)
зме́нных (адуш.)
Т. зме́нным зме́ннай
зме́ннаю
зме́нным зме́ннымі
М. зме́нным зме́ннай зме́нным зме́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зме́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зме́нны зме́нная зме́ннае зме́нныя
Р. зме́ннага зме́ннай
зме́ннае
зме́ннага зме́нных
Д. зме́ннаму зме́ннай зме́ннаму зме́нным
В. зме́нны (неадуш.)
зме́ннага (адуш.)
зме́нную зме́ннае зме́нныя (неадуш.)
зме́нных (адуш.)
Т. зме́нным зме́ннай
зме́ннаю
зме́нным зме́ннымі
М. зме́нным зме́ннай зме́нным зме́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

велічыня́, ‑і; мн. велічыні, ‑чынь; ж.

1. Памер, аб’ём, працягласць чаго‑н. Стол сярэдняй велічыні. □ Знадворку.. хата сапраўды мела.. прыстойны выгляд і нават сярод іншых вызначалася сваёй велічынёй і свежасцю. Зарэцкі. Звер гэты быў незвычайнае велічыні. Колас.

2. Колькасць чаго‑н.; сума; лік. Велічыня зарплаты. Велічыня асігнаванняў.

3. Спец. Усё тое, што можна вымераць, злічыць. Пастаянная велічыня. Зменная велічыня. Натуральная велічыня. Абсалютная велічыня.

4. перан. Пра што‑н. выдатнае ў тых ці іншых адносінах. Джордж Лоўрэнс у гэты час быў даволі прыкметнай велічынёй сярод чыкагскіх мастакоў. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)