злі́так

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. злі́так злі́ткі
Р. злі́тка злі́ткаў
Д. злі́тку злі́ткам
В. злі́так злі́ткі
Т. злі́ткам злі́ткамі
М. злі́тку злі́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

злі́так, -тка, мн. -ткі, -ткаў, м.

Застылы кавалак расплаўленага металу.

З. чыгуну.

Серабро ў злітках.

|| прым. злі́ткавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

злі́так, -тка м. сли́ток;

зо́лата ў ~тках — зо́лото в сли́тках

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

злі́так, ‑тка, м.

Кусок металу, атрыманы ў выніку плаўлення і адліўкі яго ў спецыяльную форму. Злітак чыгуну. Злітак сталі. // Разм. Кусок самароднага золата або срэбра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сли́ток злі́так, -тка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чу́шка

‘злітак металу’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. чу́шка чу́шкі
Р. чу́шкі чу́шак
Д. чу́шцы чу́шкам
В. чу́шку чу́шкі
Т. чу́шкай
чу́шкаю		 чу́шкамі
М. чу́шцы чу́шках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

чу́шка², -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж. (спец.).

Невялікі злітак металу ў форме бруска, звычайна прызначаны для пераплаўкі.

Ч. чыгуну.

|| прым. чу́шкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

свінча́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Злітак свінцу, які выкарыстоўваецца ў бітах або як зброя ў кулачнай бойцы.

2. Свінцовае грузіла на рыбалоўнай сетцы.

3. Нагайка з уплеценым куском свінцу на канцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

балва́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Спец. Металічны злітак грубай формы для якога‑н. вырабу. Стальная балванка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ца́цкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

Разм. Гуляць, забаўляцца з кім‑, чым‑н. Усякі прымаў яго [падмуркавы камень], Цацкаў, Як злітак дзівосны, Як цацку. Калачынскі. [Завішнюк:] — Мала працерабілі Акцызнік з Юркам Далінай, мала стараюцца дзяўчаты.. Цацкаюць ленту ў руках, падпяразваюцца, вехі мераюць... Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)