зляпі́ць, зляплю́, зле́піш, зле́піць; зле́плены; зак., што.
1. гл. ляпіць.
2. Злучыць чым-н. ліпкім, склеіць (разм.).
З. лісты паперы.
З. кавалкі статуэткі.
|| незак. зле́пліваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зляпі́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
зляплю́ |
зле́пім |
| 2-я ас. |
зле́піш |
зле́піце |
| 3-я ас. |
зле́піць |
зле́пяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
зляпі́ў |
зляпі́лі |
| ж. |
зляпі́ла |
| н. |
зляпі́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
зляпі́ |
зляпі́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
зляпі́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зляпі́ць сов.
1. в разн. знач. слепи́ть; (построить наспех — ещё) сгороди́ть;
з. гняздо́ — слепи́ть гнездо́;
з. лісты́ папе́ры кле́ем — слепи́ть листы́ бума́ги кле́ем;
сяк-так ~пі́ў апавяда́нне — ко́е-ка́к слепи́л расска́з;
з. буда́н — слепи́ть (сгороди́ть) шала́ш;
2. слепи́ть; извая́ть;
з. бюст з глі́ны — слепи́ть (извая́ть) бюст из гли́ны;
з. снегаву́ю ба́бу — слепи́ть сне́жную ба́бу
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зляпі́ць, зляплю, злепіш, злепіць; зак., каго-што.
1. Зрабіць што‑н. лепкай. Зляпіць снежную бабу. Ластаўкі зляпілі гняздо пад страхой. // перан. Зрабіць неакуратна, хутка, на скорую руку. Вершы па заказу не пісаліся. Калі і злепіш які, выглядаў кволым, змардаваным. Калачынскі. — А раней злепіць чалавек халупу: мох сабе тырчыць, вуглы сабе, нават канцы бярвення не адпілуе... Васілевіч.
2. Разм. Злучыць чым‑н. ліпкім, клейкім; склеіць. Зляпіць лісты паперы. // Змацаваць кавалкі, часткі чым‑н. клейкім, ліпкім. Зляпіць кавалкі статуэткі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ляпі́ць, ляплю́, ле́піш, ле́піць; ле́плены; незак.
1. што і без дап. Ствараць, рабіць якія-н. фігуры з пластычнага, мяккага матэрыялу.
Л. бюст.
Не святыя гаршкі лепяць (прыказка: хоць і цяжка, але зможам, справімся).
2. Будаваць, майстраваць, карыстаючыся якім-н. вязкім матэрыялам.
Л. сцяну.
3. Размяшчаць адно за другім, не пакідаючы свабоднага месца.
Л. літару за літарай.
4. што. Тое, што і прыклейваць (разм.).
Л. маркі.
5. (1 і 2 ас. не ўжыв.). 3 сілай ісці (пра мокры снег).
Снег лепіць у вокны.
|| зак. вы́лепіць, -леплю, -лепіш, -лепіць; -леплены (да 1 знач.), наляпі́ць, -ляплю́, -ле́піш, -ле́піць; -ле́плены (да 2 знач.), зляпі́ць, зляплю́, зле́піш, зле́піць; зле́плены (да 1 знач.) і заляпі́ць, -ляплю́, -ле́піш, -ле́піць; -ле́плены (да 3 знач.).
|| наз. ле́пка, -і, ДМ -пцы, ж. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пазле́пліваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.
Зляпіць, склеіць усё, многае.
П. лісты клеем.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
слепи́тьI сов.
1. (сделать слепок) зляпі́ць;
слепи́ть из пластили́на гриб зляпі́ць з пластылі́ну грыб;
2. (склеить) зляпі́ць, мног. пазле́пліваць;
слепи́ть листы́ бума́ги кле́ем зляпі́ць лісты́ папе́ры кле́ем;
3. перен. (сделать небрежно), разг. зляпі́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зле́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да зляпіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зле́плены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад зляпіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)