злэ́ўдзіць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
злэ́ўджу |
злэ́ўдзім |
| 2-я ас. |
злэ́ўдзіш |
злэ́ўдзіце |
| 3-я ас. |
злэ́ўдзіць |
злэ́ўдзяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
злэ́ўдзіў |
злэ́ўдзілі |
| ж. |
злэ́ўдзіла |
| н. |
злэ́ўдзіла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
злэ́ўдзі |
злэ́ўдзіце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
злэ́ўдзіўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Злэўдзіць ’украсці (іран.)’ (Юрч. Сін.). Гл. лэўдзіць ’красці’ (Нас.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Лэўдзік ’злодзей’, лэўдзіць ’красці’, злэўдзіць ’украсці’ (Нас.; Юрч. Вытв.). Балтызм. Параўн. літ. láudaga, láudagas ’неахайны, апушчаны’, ’гультай’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)