злэ́ўдзіць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. злэ́ўджу злэ́ўдзім
2-я ас. злэ́ўдзіш злэ́ўдзіце
3-я ас. злэ́ўдзіць злэ́ўдзяць
Прошлы час
м. злэ́ўдзіў злэ́ўдзілі
ж. злэ́ўдзіла
н. злэ́ўдзіла
Загадны лад
2-я ас. злэ́ўдзі злэ́ўдзіце
Дзеепрыслоўе
прош. час злэ́ўдзіўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Злэўдзіць ’украсці (іран.)’ (Юрч. Сін.). Гл. лэўдзіць ’красці’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лэўдзік ’злодзей’, лэўдзіць ’красці’, злэўдзіць ’украсці’ (Нас.; Юрч. Вытв.). Балтызм. Параўн. літ. láudaga, láudagas ’неахайны, апушчаны’, ’гультай’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)