злачы́нна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| злачы́нна |
злачы́нней |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
злачы́нна нареч. престу́пно; злоумы́шленно; злоде́йски
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
злачы́нна-хала́тны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
злачы́нна-хала́тны |
злачы́нна-хала́тная |
злачы́нна-хала́тнае |
злачы́нна-хала́тныя |
| Р. |
злачы́нна-хала́тнага |
злачы́нна-хала́тнай
злачы́нна-хала́тнае |
злачы́нна-хала́тнага |
злачы́нна-хала́тных |
| Д. |
злачы́нна-хала́тнаму |
злачы́нна-хала́тнай |
злачы́нна-хала́тнаму |
злачы́нна-хала́тным |
| В. |
злачы́нна-хала́тны (неадуш.)
злачы́нна-хала́тнага (адуш.) |
злачы́нна-хала́тную |
злачы́нна-хала́тнае |
злачы́нна-хала́тныя (неадуш.)
злачы́нна-хала́тных (адуш.) |
| Т. |
злачы́нна-хала́тным |
злачы́нна-хала́тнай
злачы́нна-хала́тнаю |
злачы́нна-хала́тным |
злачы́нна-хала́тнымі |
| М. |
злачы́нна-хала́тным |
злачы́нна-хала́тнай |
злачы́нна-хала́тным |
злачы́нна-хала́тных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
престу́пно нареч. злачы́нна;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
злоде́йски нареч. па-ліхадзе́йску; злачы́нна;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
по-злоде́йски нареч. злачы́нна, як зло́дзей.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бронь 1 і (радзей) бро́ня, ‑і, ж.
Замацаванне якой‑н. асобы або прадмета за кім‑, чым‑н., якое робіць іх недатыкальнымі для іншых, а таксама дакумент на такое замацаванне. У Паўла і Васі .. была бронь, аднак хлопцы вырашылі ісці на фронт. Брыль. [Ермаліцкі] падаў на подпіс бронь на зарплату. Скрыган. Леў Раманавіч раптам адчуў, што.. хавацца далей за паперкай-бронню непрыстойна і нават злачынна. Асіпенка.
бронь 2,
У выразе: бронь божа — тое, што і барані божа (гл. бог).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)