зламы́сны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зламы́сны зламы́сная зламы́снае зламы́сныя
Р. зламы́снага зламы́снай
зламы́снае		 зламы́снага зламы́сных
Д. зламы́снаму зламы́снай зламы́снаму зламы́сным
В. зламы́сны (неадуш.)
зламы́снага (адуш.)		 зламы́сную зламы́снае зламы́сныя (неадуш.)
зламы́сных (адуш.)
Т. зламы́сным зламы́снай
зламы́снаю		 зламы́сным зламы́снымі
М. зламы́сным зламы́снай зламы́сным зламы́сных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зламы́сны, -ая, -ае.

1. Які мае на мэце злы намер, што-н. нядобрае.

З. чалавек.

2. Які заключае ў сабе злы намер; злачынны (уст.).

З. ўчынак.

|| наз. зламы́снасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зламы́сны злонаме́ренный; злоумы́шленный; зло́стный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зламы́сны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае на мэце злы намер, што‑н. нядобрае. [Карызна] ведаў пра выпадкі, калі некаторыя зламысныя калгаснікі, у душы зацятыя ворагі калектывізацыі, рабілі ўсялякія штукі, абы не здаваць у калгас сва[ёй] жывёлы. Зарэцкі.

2. Уст. Які заключае ў сабе злы намер; злачынны. Зламысны ўчынак. Зламысная змова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

злонаме́ренный книжн. зламы́сны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

злоко́зненный уст. кава́рны, зламы́сны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

злоумы́шленный уст. зламы́сны, злачы́нны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зло́стный

1. зло́сны;

2. (злонамеренный) зламы́сны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зла... (гл. зло...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «зло...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: злапомны, зламысны, злаякасны, зларадны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

*Ліхамы́слы, ліхамы́слый ’зламысны’ (Яруш.), рус. (Мард. АССР) лихомы́сный ’які наносіць шкоду, страты’. Прасл. lixomyslьnъjь (Трубачоў, Эт. сл., 15, 94). Да лі́ха і мы́сліць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)